lunes, 2 de noviembre de 2009

A MIÑA CASIÑA PORTUGUESA!!











Bueno.. xa sei, xa sei.. sen tempo non foi.. pero esta actualización requería o seu tempo.
Como contaba fai uns días.......... o día 6 chegou a ic! a Viseu, e a sorte fixo que acabara por vivir na rúa Gonçalinho (sisisi... a sorte... non escollín, nin escolleron... simplemente sucedeu.)
A rúa Gonçalinho é unha zona do centro da cidade. Queda preto de calquer lugar e é altamente pintoresca e divertida... pero eso tratareino noutra merecida actualización.
Nada máis chegar ó que sería o meu "novo lar" brinquei ó enterarme que non seriamos 6, senón 5 os integrantes do piso paraíso. Por que? Pois porque compartimos piso co "macho-alfa" da manada, o cal implica que teña que dormitar soíño nos seus aposentos e que teñamos dous baños (o que agradezo moitiiiisimo). Así pois, somos cinco os integrantes deste piso, os 5 coragiosos, os 5 malucos, 5 persoas que chegaron solitarias e que teñen moito q aportar...
A sorte tamén fixo que ic! compartese habitáculo de durmir cunha loira e divertidísima rapariga chamada DIANA...canto está a aprende-la ic! con Dianiña!!!.... Que vos vou contar... é imposible describila con palabras, así que só podo transmitirvos esto:
" 00:50 horas da PRIMEIRA noite que dormían xuntas" :
Diana: Icía!
Ic! : Que!
Diana: Duermes?
Ic!: !!!!... pos no...
Diana: quieres que te cuente un chiste?
Ic!: Dale...
Diana: Se abre el telón y se ve a un brik de vino Don Simón. Se cierra el telón. Cómo se
llama la pelii??
Ic!: pos no se.. la verdad..
Diana: Es-tinto-básico!!!!!!
Está moi, moi, moi toliña (pero eso é mal de moitos)... e os que xa coñecedes á ic! sabedes de que pé coxea.... é total, en serio...
A sorte falloume cando me din conta de que a rúa Gonçaliño quedaba cerca de todas partes menos da nosa academia de portugués... durante 15 días pasámonos 20 minutiños de nada camiñando entre as 8,30 e as 9 da mañá para chegar e aprender cores, números, días da semana, meses... en fin, aínda bo é que a nocturnidade e a T.V aporta algo máis ó noso coñecemento do idioma portugés... Pois nestes viaxiños de nada a raíña e marcadora do paso a seguir era Emma, outra das integrantes do piso... mi madriña querida... como se pode camiñar tan axiña!!??? xuro que teño saído da casa 10 minutos antes que ela e aínda así pillábame!!!!! Ademáis disto, un momento que recordo foi ese mediodía no que as dúas decidimos guisar, ca diferencia de que para min era o primeiro guiso da miña vida (para ela non, gracias...).. un mediodía no que, de cando en vez, chibábame como continuar a receta... jijiji de novo a sorte aparece...O brigada Emmaaa!! A miña compañeira de tardes de internete no Viriato... ;)
E a sorte desaparece... pero tamén reaparece cando menos a esperas!! terceiro integrante.. O Víctor!! un Ourensán.. así que por definición trátase dun festeiro insaciable, jiji ... e a sorte regresa con botelliñas de licor café ourensán colgadas do brazo jojojo... Pois si, señores... o noso macho-alfa (denominado así pola menda con tooodo o cariño, aínda que sei que non lle presta demasiado) o home da casa. Este raparigo fala máis ca ic! (incrible) pero o que máis me gusta son as súas caras cando non pode dar crédito a que a menda sempre chegue antes que el ó baño... jiji..da igual a hora á que se levante... sempre está a mesma persoa dentro.. juasjuas.. meu pobre... confeso q son moitos anos de dura loita co meu irmán... ;) gracias por ter tanta paciencia en cuestións bañísticas ruliñoooo!! ;)
E por último, e non por eso menos importante... a señorita Andrea!! "Andreia... mányale el frango.." jojojo... no podía pasar sin ponerlo... sintoo rula... Adrea é unha destas persoas as cales, desde o meu punto de vista, é imposible enfadarse con elas, ademáis de ser a persoa que mellor "honguea" despois dunha "destroyer-night" (despois de min, claro está.. jiji) Encántame escoitar a súas zapatillas pola casa, e xogar a adiviñar hacia onde camiña (esto no o sabe ela...) e sobre todo encántame ver como se desespera falando polo "sky"!! jojojo é total...
E estes somos, bueno.. son eles e mais a menda, claro!.. pero da ic! non hai moito que dicir... ;)
Non hai ningún tipo de queixa. Son 5 seres totalmente diferentes, pero que parecen encaixar coma pezas dun mesmo puzzle.
É certo... a sorte vén e vai... pero odía 6, odía que a ic! chegou a Viseu... sen ningún tipo de dúbida.. a sorte estaba da nosa parte!!
bicos+apertas pa todos!!!

viernes, 16 de octubre de 2009

UN PASEO POR VISEU
















El día 6 de Octubre, una picheleira un tanto dormida tomó rumbo Viseu (Portugal). La llegada a la ciudad fue un tanto caótica. Todo el día de Caja Geral de Depósitos en Caja Geral de Depósitos. Nunca pensé que abrir una cuenta en un banco sería tan difícil, la verdad.










Después de una comida "typical portuguese" visitamos algunos lugares típicos de la ciudad. Esa fue mi primera toma de contacto con la que sería mi nueva vida los próximos tres meses.










Hoy, una semana después, puedo comentar que Viseu es una de esas ciudades no demasiado grandes pero con suficiente encanto como para atrapar.










Entre los lugares de mayor interés destaca una pequeña zona vieja. Por lo que he estado escuchando, toda esta región estaba ocupada por un Castillo del cual, a día de hoy, sólo quedan restos de murallas y un pequeño hotel que ha sido totalmente reformado utilizando restos de las paredes de la antigua fortificación.





En el centro de la zona vieja nos encontramos con una pequeña plaza delimitada por tres de los edificios de interés cultural más importantes: La Sé Catedral, La igleja da Misericordia y el Museo Grao Vasco.










La verdad es que no tiene demasiado sentido que una bióloga picheleira se dedique a comentar que le ha parecido toda esta zona. Me resulta inevitable reaalizar comparaciones, y he de decir que Compostela es Compostela. No more coments ;) Lo bueno es que mi piso está a escasos 5min. de esta zona, la cual acumula una gran parte de la actividad nocturna de la ciudad.










El resto de Viseu presenta una serie de lugares de interés cultural y "natural" como el teatro, diversos museos, o Parque Cava de Viriato, o Parque do Fontelo y numerosas rotondas en las que aparecen diferentes personajes ilustres. Hay que decir que Viseu es conocida como la "ciudad de las rotondas". ESTÁ PLAGADA!! es algo fuera de lo normal...










Pasear por sus calles es algo realmente agradable. Creo que es la luz. En Viseu la luz es diferente. Cuando paseas por sus aceras totalmente cubiertas de mini-baldosas (algo muy peligroso, por cierto,porque son extremadamente resbaladizas) parece que siempre es esa hora de la tarde en la que el sol deja de lastimar los ojos. Luz naranja... no puedo explicarlo muy bien... pero es algo agradable.










Volviendo a lo de las "mini-baldosas"... toda la ciudad está adoquinada y llena de baldosas. es un detalle que hace intuir el ritmo de vida de Viseu. Auí nadie tiene prisa, no hay atascos ni colas, la vida pasa lenta y sus habitantes parecen saborear cada uno de sus segundos, lentamente, sin ningún tipo de estrés ni demasiadas preocupaciones. Aquí la gente se cruza contigo con un "bom día" y se despiden con un "boa tarde o bom fin de semana" siempre de muy buenas maneras. Transmiten una muy rara sensación de plena felicidad, algo muy raro.










Los buzones son rojos, las casa bajitas, las fuentes abundantes, los parques eternos y con mucho verde, las calles no demasiado empinadas, casi no hay semáforos y los que hayte avisan de cuanto tiempo tienes que esperar para poder cruzar (no sólo del que tienes para hacerlo..corre, corre..) sólo tenemos tres canales de TV pero sieeeempre ven las pelis en versión original (algo realmente increíble y genial!!) no hay pasta Gallo (pero la he conseguido), vivimos despacio, los coches siempre paran en los pasos de peatones, los cafés (garoto, meia de leite, galao) son a menos de 1 l´euro y la hostelería es muy barata... la verdad es que se está muy a gusto por estas tierras!!










lunes, 12 de octubre de 2009

PICHELEIRA RUMBO A PORTUGAL.


Buenasssss gentucilla!!!


Pos aquí ando... por tierras portuguesas... quien me lo iba a decir a mi hace unos meses, eh!!?? ;)

Hoy ya hace 6 días que paseo por los suelos de Viseu y la verdad es que aún no puedo decir demasiado sobre esta ciudad, sólo que es maravillosamente atractiva, uno de estos sitios con encanto que, al parecer, rellenan todo la geografía peninsular. Seguiré indagando y os contaré con algo más de detalle...


Contaros que me acompañan en la visita 11 valientes (o como nos dicen por aquí "corajosos") procedentes de diferentes lugares de España. Todos repartidos en dos graaaandes pisos a los q intentamos darles algo de colorido, juasjuas. (Ya contactamos tb con erasmus españoles.. pero ya comentaré poco a poco.. jiji)


Los días pasan rápido: mañanas de intenso curso de portugués en una academia que ha resultado ser una gran familia y cuya ley empresarial es "el buen royo". Aprendemos portugúes a base de juegos infantiles (cosa que como os imaginaréis a la ic! le apasiona). A las nueve de la mañana arriamos en nuestra pequeña clase, donde nuestra capitana Carla (a doutora) nos despierta desde el primer momento en el que nos dice "bom día!".


Las tardes las usamos para acabar de instalarnos y para intentar poner a funcionar nuestra maravillosa lavadora rusa.. alguien controla ruso?? nosotros no, por lo que no somos capaces de descifrar sus instrucciones geroglíficas... ;) pero somos pacientes (y mientras lavamos a mano).


Pos eso!! por aquí iré dejando cosillas de vez en cuando. No prometo una actualización diaria, pues en casa rateamos el internete de una oficina cercana con todo los "vayvenes" q eso supone, pero sí prometo actualizar con toda la asiduedad con la que se me permita.


un bico a todo aquel que decida entretenerse de vez en cuando con las locuras mentales transitorias de la menda y mis acompañantes en esta divertida aventura (que prometo que no serán pocas) ;)